In het najaar van 2012 merkten we op dat onze Mike steeds slechter ging lopen, kreupel, krachtverlies, slepen en poten ongecoördineerd wegzetten en hij gaf totaal geen pijn aan bij zijn achterpoten.

Omdat Mike in het voorjaar van 2012 op DM is getest en hij drager bleek, was ik erg bang dat hij dit zou kunnen hebben en zodoende zijn we toch maar naar onze dierenarts Abe Nijhuis gegaan.

Deze heeft het toen compleet nagekeken en wist zeker dat het de heupen niet waren, die voelden goed en soepel en hij dacht aan Mike zijn rug, dat daar het probleem zou kunnen zitten.

We hebben toen Dexoral meegekregen en dit zou binnen enkele dagen moeten helpen, anders zouden we foto's en eventueel een MRI moeten laten maken....helaas sloeg de Dexoral niet aan.

Ik heb toen overleg gehad met Abe en deze gaf aan dat we het beste een MRI konden laten maken om echt zekerheid te krijgen.

We hebben dit even laten bezinken en hebben besloten voor een second opinion te gaan, immers, twee weten meer dan een.

Daarop zijn we naar Hopmans in Roden gegaan en daar is na het maken van röntgenfoto's, dat Mike een Lumbosacrale Instabiliteit in zijn rug heeft die de zenuw flink aan het afknellen was.

Dit kon enkel verholpen worden door een operatie en ergens was dit een opluchting (immers kan er wat aan gedaan worden) en anderzijds een enorme schok, want ow help, een rug opereren, iets wegschaven en doen bij de zenuwbaan...wat als er iets mis gaat?

Na een poos overdenken, hebben we de knoop doorgehakt en hebben we besloten hem te laten opereren, dit is op 8 februari gebeurt en diezelfde dag was hij aan het einde van de middag thuis.

Wat ons direct opviel was dat ie (ondanks dat zijn spieren een beste klapper hadden gemaakt met de operatie), hij vrijwel direct weer goed met zijn achterkant kon "stuwen".

Nu (maandag 4 maart) gaat het al een heel stuk beter met hem en afgelopen zaterdag is hij voor het eerst bij het Natte Neuzenbad in Waskemeer geweest, daar heeft ie zich een half uur heerlijk uitgeleefd in het water om vervolgens gisteren toch nog wel wat last van spierpijn te hebben.

Filmpje van Mike in het zwembad

Inmiddels is het half mei, drie maanden na de operatie en ook al is er zichtbaar verbetering (hij loopt lang niet meer zo kreupel en heeft geen pijn meer), hij heeft na flinke inspanning nog wel flink spierpijn...niet gek ook, want alles moet opgebouwd worden.

De wond is goed genezen en we gaan nog steeds elke twee weken naar Cobie en haar Natte Neuzenbad, Mike hoeft alleen die halsband nog maar te zien thuis die hij enkel omkrijgt als we daar heen gaan en hij wordt al helemaal gek, zo leuk vindt ie het daar.

Hieronder nog even enkele foto's van de laatste keer daar.

Verder gaan we het fietsen weer oppakken, dit hebben we half mei voor het eerst weer gedaan, daarna heeft Mike wederom behoorlijk last van spierpijn gehad en dus doen we dat eind mei pas weer.

Wel zijn we blij met het mooie weer waardoor we wat langer kunnen wandelen....al ziet Mike het meer als extra tijd om te grazen, want sja, dat lange hoge gras, hmmmmmmmmm zaaaaalig vindt hij dat.

Inmiddels is het weer februari, een jaar na de operatie en we zijn blij dat we dit jaar cadeau hebben gehad na zijn operatie.
Momenteel gaat het met ups en downs, we hebben bijna een abonnement bij de dierenarts en daarna gaat het meestal weer een aantal weken goed.

Hij krijgt nu dagelijks glucosamine met chrondoitine bij zijn maaltijden en als hij veel pijn heeft, krijgt hij er een previcox tablet bij.

Ook zwemmen we nog steeds met Mike, al redt hij dat niet altijd meer zonder hulpmiddelen en daarom hebben we besloten hem nu met zwemblokjes te laten zwemmen zodat zijn achterhand meer wordt ontzien. 

Ook een leuk iets.
Ik had Mike toen zijn gezondheid nog redelijk was opgegeven voor de clubmatch van de KC hier in Assen, immers zou hij 8 jaar worden en dan nog een keertje mee kunnen doen in de Veteranenklasse.
Helaas begon hij vlak na opgave te sukkelen met zijn gezondheid en ik had al min of meer besloten niet te gaan, maar Olga (Jonah's White Joy) en Christa (Uit het Noorden), hebben me overgehaald om dan gewoon voor de gezelligheid mee te doen omdat hun ook met enkele honden zouden komen.

Zo gezegd, zo gedaan en zo stonden we zondag 26 januari ineens ijs van de ruiten te krabben nadat er een laag sneeuw van de auto was gehaald. 
Mike was helemaal blij, want met de auto weg vindt ie geweldig....hij was wel even beduusd dat we vlakbij de normale parkeerplaats bij de Baggelhuizerplas af sloegen naar de manege er tegenover, maar dat heb ik later goedgemaakt met hem (we zijn wel even lekker bij de plas langs gewandelt zodat hij even los van de lijn zijn gang kon gaan).

En toen was het moment daar, in de ring en na enkele rondjes lopen, zag ik de keurmeester Jan Ebels en de ringmeester Carin van der Sijs wel even raar kijken, dus uitgelegd van de LSI en toen werd het ze duidelijk.
Daarna betasten en tandjes laten zien en ik kreeg het compliment dat als ze allemaal zo gemakkelijk waren, het keuren een stuk sneller zou gaan

En tijdens het staan, keurrapport schrijven hoorde ik ze zeggen, zullen we het gewoon doen?
Ja we doen het gewoon en toen kregen we te horen van weet u, we vinden het zo geweldig dat hij ondanks alles hier is en hij is van een te mooi type om geen U te geven.
Wel met de kanttekening dat hij dit op een gewone show niet kon maken, maar dat maakte me al niet meer uit.
We zijn voor de gezelligheid heen gegaan, met de gedachte van als ie een ZG haalt, dan ben ik heel erg blij en dan haalt meneer gewoon een U!
Kortom, onze dag kon niet meer stuk.

Hier zijn keurrapport.

Goede vacht, iets wildkleur erdoor. 

8 jaar, mooi type met mannelijke uitstraling.
Goed gevormd gestrekt hoofd met mooi gedragen oren, donkerbruine ogen.
Schaargebit, mooie bovenbelijning, goed lichaam, goede hoeking voor en achter.
Mag sterker in de voorvoet en staat en gaat wat zwak in de achterhand.

Foto's met dank aan Christa Kluft